Maaike Thissen-Heuvelings / 8 juli 2021
… om de strijdbijl te begraven.
In veel langlopende conflicten kan het lijken of er geen weg meer terug is. Na maanden of jaren van ruzie, leugens en pijn ben je er zeker van dat deze situatie nooit meer beter zal worden. De pijn die de ander je heeft aangedaan kan je niet zomaar vergeten, het kan je nog steeds woedend maken. Maar wellicht voel je diep van binnen ook een behoefte aan rust en zou niets liever willen dan op een normale manier met de andere ouder van je kind(eren) om te kunnen gaan.
Je niet meer druk hoeven maken over de volgende overdracht, de schoolbijeenkomsten waar jullie allebei naar toe gaan, je kind(eren) niet meer in de knel zien zitten met zijn of haar loyaliteitsconflict of het regelen van onverwachte aanpassingen in de afspraken. Gewoon als twee ouders een volwassen gesprek met elkaar kunnen hebben zonder de spanning en de angst voor weer een ruzie of een rechtszaak.
De andere partij
Ik hoor je al denken: “Ik zou het wel willen maar de ander gaat er nooit mee akkoord. De ander wil alleen maar verder in het conflict en zal niet stoppen tot ik kapot ben.” Maar… Is dat wel zo? Is de ander er ook niet bij gebaat om een relatie met jou te hebben zonder de ruzies en rechtszaken? Zou de ander wellicht ook gewoon gehoord willen worden? En zijn jullie, door de jaren heen, niet zo los van elkaar geraakt dat er een ‘sneeuwbaleffect’ van actie-reactie heeft plaats gevonden? Mede door onbegrip en het feit dat er geen ‘echte’ gesprekken meer hebben plaats gevonden?
Als jullie twee individuen waren, die geen enkele band meer met elkaar hebben behalve een gezamenlijk verleden, zou er geen noodzaak zijn het conflict op te lossen. Maar dat zijn jullie niet… Jullie zijn gezamenlijk ouders van jullie kind(eren). Dit kind of deze kinderen hebben niet gekozen voor deze situatie en zijn de grootste verliezers in deze situatie. Ruziënde ouders schaden het kind dusdanig dat ze er tot ver in hun volwassen leven last van kunnen hebben. Terwijl jullie toch ruzie maken in het belang van het welzijn van jullie kind(eren)…??
Ik ben er van overtuigd dat geen enkele ouder die in een zogenaamde ‘vechtscheiding’ zit of dreigt erin te raken dit doet met de intentie om zijn of haar kinderen te schaden.
Mediation
Mediation (ook na de scheiding) helpt jullie om elkaar weer als ouders te horen. Om naar een gezamenlijk ouderschap te gaan waarin jullie de kinderen niet (meer) belasten met jullie onenigheid. Een gezamenlijk ouderschap waarin jullie elkaar respecteren als ouders, begrip hebben voor elkaars verschillen en het kind of de kinderen samen op de eerste plaats zetten. Uiteraard zal dit betekenen dat er ‘water bij de wijn moet’. Want… zijn het echt onoverbrugbare verschillen? Daar kom je alleen achter als je ze uitspreekt naar elkaar en samen naar een middenweg zoeken waar jullie beiden achter kunnen staan.
Mediation is een bemiddelingsproces waarbij de mediator, als neutrale derde persoon, jullie helpt:
- Inzicht te krijgen in jullie conflict en welke impact dit op jullie kinderen heeft.
- Over en weer elkaar leren horen en daar waar mogelijk begrip voor de ander te krijgen.
- Afspraken te maken over hoe jullie in de toekomst het gezamenlijke ouderschap opnieuw vorm geven en deze vastleggen.
- Om te leren gaan met eventuele toekomstige ‘problemen’ en hoe hier op te handelen.
- Weer met een vertrouwen naar de toekomst te kijken en rust in de situatie te ervaren.
Tips
Misschien denk je na het lezen van deze blog wel “Ja, ik zou het wel willen… maar hoe krijg ik in hemelsnaam de andere ouder zover om met mij naar een mediator te gaan?”. Op mijn website heb ik een aantal tips geschreven over hoe je de ander kan vragen om samen een mediationtraject in te gaan. Deze tips zijn te vinden op www.bloomfamiliemediation.nl/tips